In een kookschrift uit de 2e wereldoorlog kom ik regelmatig tegen: kaneel of surrogaat daarvoor. Ik vond als alternatief: piment, gember of nootmuskaat, honing of een klein beetje cacao. Het lijkt me dat deze ingrediënten ook niet zo verkrijgbaar waren omdat de handel met Indonesië helemaal stil lag. Piment komt uit Jamaica, was dat misschien wel mogelijk? Of werd er iets anders gebruikt?
Een interessante vraag! In de loop van WOII werden zo goed als alle specerijen schaars. Alles uit het buitenland, dus ook piment. Er was een levendige industrie in surrogaten. In 1942 werd er zelfs een boek uitgegeven met informatie over surrogaten "Het boek der voedings- en genotsmiddelen en der surrogaten in oorlogstijd". Het boek bevat een aantal advertenties van aanbieders van surrogaten en beschrijft ook hoe specerijensurrogaten gemaakt worden. Voor de vaste stof (vulstoffen genoemd) worden o.a. bloembollenmeel, cacaodoppen, geëxtraheerde vruchtenpulp, notendoppen en basten en vezels van planten. Voor de reukstoffen werd aan het begin van de oorlog nog etherische olie gebruikt, maar daarna ging men noodgedwongen over op synthetische materialen, zoals "synthetische oliën gefabriceerd uit steenkoolteer-producten. Ook tegenwoordig worden geurstoffen nog steeds gefabriceerd uit aardolie, zoals truffelolie. De advertenties geven aan dat hun product niet te onderscheiden is van het echte product, waar ik niets van geloof uiteraard. In een advertentie van Verhoeff-Susanna uit Den Haag durven ze zelfs te beweren "De surrogaat specerijen zijn wat verteerbaarheid aangaat te prefereren boven echte specerijen"!